kendime bazen o kadar kızıyorum ki. hani bazen kendi düşmanım kendimmişim gibi geliyor. sen onca zaman otur düşün onu sonra en azından biraz olsun görme fırsatın olduğunda hayır de kaç. neden? çünkü korkaksın. neden korktuğunu kendi kendine bile söyleyemeyecek kadar korkaksın. aslında kendime temiz dayak gerek, ama cidden iyi bir dayak gerek içte ve dışta bu kadar fark oluyorsa içini dışına çıkaracaksın ya da dışını içine geri sokacaksın. o zaman belki düzelirim.
aslında ben haksızım, bir adım ileri atamıyorum, onun gelmesini bu kadar beklemek saçma. çünkü parmağını bile kıpırdatmıyosun. bunu istediğin halde yapamıyorsun. o zaman haksızsın. çünkü bu şekilde sadece kenardan izleyerek hayatını geçirmeyi planlıyorsan o zaman oyuna girmeyi istemeyeceksin. ya izle ya oyna. birini yaparken öbürünü düşünme sadece bir kez olsun kararsızlıktan kurtul. ne istiyorsan onu söyle, içinden mırıldanma. bunları gece gece neden düşündün ki şimdi? uyumak istemem doğal çünkü kaçmak için en iyi yol. rüyanda starwars görürsün belki elinde lightsaber savaşırsın, ya da elf diyarlarında dağlardan yağmur gibi inersin at sürersin, ya da bugünü düşlersin di mi, içinde yaşadığın şu anki hayatı ve zamanı rüyalar gerçeğe yaklaştıkça, bir şeylere dokunabildiğini, sıcaklığını veya acısını uyurken de hissedince uykuyu daha çok istiyor insan, ulaşmak istediklerini gözülerin açıkken değil de kapalıyken görmek daha kolay tabii ki. bir gün gözlerimi açtığımda aslında herşey için çok geç olmuş olacak ama hayatımın harmonik hareketi bu, hep aynı.
neyse, live4it! 1.yıl şenlikleri' ni bozmayayım böyle kronik yazılarla. live4it! şenlik haftası da resmen başlasın artık :)

Pazartesi, Haziran 05, 2006
Kategoriler: Yazan Çizen: eroy