hayatta verdiğiniz savaşta yanınızda kimse olmadığı zamanlarda, en azından biraz kafamı dinlemeliyim sonra herşeye yeniden başlıycam demek istediğiniz anlarda aslında bu savaşta en büyük düşmanınızın başbaşa kaldığınız kendinizle olduğunu anladığınızda ne tepki verirdiniz? savaşı bitirmenin en kısa yolu teslim olmak değil midir? ne kadar daha devam edebileceğinize karar verdiniz mi? bileklerini kesemeyecek kadar korkuyorsan o zaman saçını kes! gücün ne kadarına yetiyorsa o kadar diren. tercih edeceğin şey dibe batarken gözlerini kapayıp teslim olmuş bir şekilde suyu içine çekmek mi? yoksa suyun dibine giderken ciğerlerinin içine dolan suyla yanacağını bile bile son kez derin bir nefes almaya çalışmak mı? düştüğün bu çukur dünyanın dibi mi sanıyorsun? daha ne kadar dibe gidilebileceğini tahmin bile edemezsin. belki de içinde hissettiğin bu nefret hayata ve onun zorluklarına karşı değil de, kendine ve nefes aldığın her ana karşıdır.
kendinden ne kadar nefret edebilirsin? öldüğünde çok mu "cool" olacağını sanıyorsun? bu söylediklerinin hepsini keşfetmiş olman seni tanrı mı yaptı? sana inanıp da itaat edenlere gösterdiğin bu yolun sonunda ne vereceksin? kendi yokoluşun içinde bulunduğun dünyayı da yok edebilir mi sanıyorsun? sen kimsin?

Cuma, Ocak 26, 2007
Kategoriler: Yazan Çizen: eroy