şimdi isterseniz hikayenin en başından başlayalım. yok yok çocukluktan, lise yıllarından,.. filan değil. hatta üniversitenin ilk yıllarını da geçtim. geçen senenin ikinci döneminde ilk kez onu görmemden başlayalım. onun adı seçil' di. hayatımın en zor dönemlerini ona ulaşamazken yaşadım. sonra biri geldi.
tam birşeyleri değiştirmeliyim hayatımda derken o çıktı ve beni kendi ışığına çekti. bense bu ışığın karşısında ne yapılmaması gerekiyorsa öyle davrandım. bilmiyorum ne oldu diyordum hep ama olayları olduğu anda asla anlayamadım. ben kendimden utandım tekrar tekrar ama her seferinde geri dönmeme izin verdi. ben ve o aslında o kadar çok benziyoduk ki birbirimize o kadar aynı kutuptuk ki birbirimizi iter olduk ve ben şimdi daha önce hissetmediğim kadar üzgünüm. benim için yaptığın onca fedakarlığa ben yanlış bir şekilde cevap verdim. fikriye senden özür diliyorum. tüm live 4 it! yayını boyunca bu kadar kötü birgün yaşamamış ve keşke yazabilsem şu an gerisini ama ağlamaktan veya boğazımın düğümünden dolayı nefes alamamaktan dayanamıyorum bir şekilde herşey bitsin istiyorum şu an. ama içlerinde bitmesini istemediğim tek şey bugün bitti ve ben hayatımın amacını kaybettim sanırım. zaferlerimi adadığım insandan uzağım artık. bilmiyorum belki çok daha iyi ve akıcı olabilirdi yazım ama zihnimi o kadar durduruyor ki onu şu an benden ayrı düşünmek ben yaşamayı bile düşünemiyorum.

Pazar, Ocak 28, 2007
Kategoriler: Yazan Çizen: eroy