tam da sana en çok ihtiyacım olduğu anda nerdesin?.. kızıyorum, hissettiğim kızgınlığın aslında sana mı bana mı yoksa bir başkasına mı? çok ama çok soru sorabilirim, sen de sorabilirsin. benden sonra ne yaptın mesela? senden sonrası da oldu.. bunu mu duymak istiyordun? telefon yüzüme kapanırken sen değildin kapatan.. allah cezasını veresice kontörlerin bitmesiydi. ne kadar zaman önceydi bu olay bilmiyorum ama tekrar telefonu açtığında acaba mı diye heyecanlanmıştım.
bende neleri değiştirdiğinin farkında mısın peki? sabah kahvaltıda yaşamak istemediğim birgün daha yine diye içer miydim ben? her gece koşarken şimdi temiz havanın yerine sigara dumanıyla mı doldururdum ciğerlerimi? ne bir derse girdim ne de bir proje yaptım. evet ben bu yükü taşıyamadım ama o yükle beraber üstümdeki herşeyi yere döktüm. sonra da yere düşmüş bi çocuk gibi oturup ağladım. ben de kendimi güçlü zannederdim..
aslında üzülmek istediğim için bilerek yapıyorum sanırım. sen olsan tam olarak bunu derdin bana. sen geri gel veya gelme diye değil sadece bunları söylemek istiyorum. yaşanan herşeyi yazarsam belki ben kendime gelirim. gelmiyceğimi biliyorum ama sadece çabalamış olmak için yazıyorum. hayır bi de doğru düzgün de yazamıyorum. saçma salak görünüyor herşey. 2 hafta daha var herşeyin bitmesine sonra da bir hafta daha. ya da bugün herşey düzelebilir. ama birbirimizi görünce sadece meraba diyip yanyana geçerken de garip olacak..
çok üzüleceksin demeden önce belki şu an ne kadar üzgün olduğumu görsen..

Çarşamba, Mayıs 16, 2007
Kategoriler: Yazan Çizen: eroy