her adımda soluklanmak.
biraz daha büyüyüp geldim. her nefeste ve her yudumda biraz daha çocukluktan uzaklaşıyorum biliyorum. aslında değişen şeyler düşüncelerim. ve büyümek ölüme yaklaşmaksa.. evet şimdi bir kaç nefes daha ve birkaç adım daha atmış olmak. giderek yaklaşmak. ama biraz daha yavaşça biraz daha ileri değil de sağa sola doğru adım atmaya karar vermek. yolu uzatmak ama nereye gideceğini bilerek.. farkında olmakla ilgili hepsi aslında
Farkindalik en sevdiklerimden biri benim.. Yani cozume ulastiran en onemli unsur gibi geliyor hep.
farkında olunca bazı şeyler kimine göre olgunluk denir ve olumlu bakılır ya,ben buna karşıyım. aynı oranda masumiyet elden gidiyor, bebekliğini,çocukluğunu düşün.
hiçbişeyin farkında mıydık o zamanlar. geçmişe takıntılı biri olarak farkındalığı sevmiyorum, sevemiyorum, üzgünüm eroy :)
YAZIK .50 yaşında edeceğin lafları şimdi söylüyorsun. O yaşa geldiğinde ne yazıcan acaba.Hayatta kaç adım attında soluklanmaktan bahsediyorsun.Hayat bir maraton gibidir.(klasik oldu).Sen 100 metre engelli gibi koşuyorsun.
karamba karabita kim bilmiorum ama yorumlarına hak vermemek elde değil! şu "nefes" kelimesi son zamanlarda ağzından düşürmediin sigarayı aklıma getirdi eroycuq; umarım bunun bir illet olduu düşüncesi, onu kullanmandan daha etkili olur.
>tugce
sanırım öyle. ama bir de sorunu çözmek için kalemi eline almak var ki aslında en zor kısım bu. fazla kalemi olan var mı :)
>triancula
hmm biraz biraz haklısın ben de geçmişe çokça takılırım aslında ama işte şu var ki engelleyemiyorsun. farkında olmak zorunda kalıyosun bi süre sonra.
>karamba karambita
yani ne diyim ki hata bir kez yapıldı mı ikinci hatanın yapılması kaçınılmaz oluyor. ikinci hata da üçüncüyü kaçınılmaz kılıyor.. bitmiyor bazen ardı arkası kesilcek gibi değil. ama bir ara olabilir herşey için.
>soldansay
ben de merak ediyorum aslında :) şu anki herşey geçici. herşeyin bir sonu vardır diyim.