sema dizine yatmaya geldi. nerden saçmaladım. şebnem ben geldim biraz dizinde yatmak istiyorum. altımda ağ olmadan yine yerden yükseldiğim için düşüşüm yine canımı acıttı. ne bekliyordum yani. ama nasıl desem bu seferki çok daha kötüydü. daha da kötüleşiyor her seferinde. tamamen kendimi kaptırıp kandım. düştüm evet ben.. tekrar edip edip durma..

henüz tanışmadığım bir sevgilim vardı ve şimdi o da beni terketti. her seferinde birşeylerin rayından çıkmasını doğal karşılayıp murphy kanunlarına tapıyorum. ama garip bir his şimdi. ne?.. diyip kendime bakıyorum. ne diyebileceğimi bilmiyorum.

çakıl taşlarım yok ama benim şimdi. toplama gereği duymamıştım. kaybolacağımı hiç düşünmemiştim. kahretsin demekten başka birşey yapamıyorum. beş dakika önce ders çalışırken şimdi finest scotch whisky'nin tadını çıkarıyorum. ahaha tanrım sana içiyorum... ve tanışmadığım sevgilime... ama benim umudum yok. yani artık yok. tüm hayatım boyunca sevdiğim insan için romantik komedi filmi gibi bir hayat hazırlamaya çalıştım. hep çabaladım. ama olmadı. olmuyor şu an. olmayacak demiyorum çünkü olasılık biliminin en sevdiğim yanı olmama olasılığının olmaması. biraz karmaşık gibi ama sonra açıklarım.

boşversene sen.. ben değiştim. öyle birşey ki nasıl anlatsam bilemiyorum artık. boşvermeye çalıştıkça yakamı bırakmıyor bu olaylar. hehe.. son duvarım da yıkıldı tam olarak özgürüm. birden duruldum ben şebnem. birden yere de düştüm. ne dediysen hepsi oldu neden hala bana yakarıyorsun.

ben hikayemin sonunu şimdi yazıyorum işte. yola çıkalım beraber. mesafelerin bir anlamının olmadığını gösterelim. içimde herşeyin anlamını anlatacak biri var. tüm yol boyunca konuşalım gel. evet düştüm ben.. gözlüğünle içime baksana içimde hepsini göreceksin.