gece 1' i çoktan geçmişiz 2' ye yaklaşıyoruz sanırım. 1' i geçtiğimiz kesin de 2' ye ne kadar yakınız bilemiyorum. belki de 3' ü geçmiş bile olabiliriz. saat takmıyorum çok uzun zamandır. oky den kalma bi alışkanlık :) binbir güçlükle bulduğum cocacola light' ımın da son yudumunu içtim. tek başıma değilim ama etrafımdakiler yokmuş gibiyim. belki de bana kızıyorlar ama seni düşünürken de bir yandan konuşmak zor.
sandalyemi tam olarak korkuluklara dayadım ki kafamı geriye yasladığımda balkon korkuluyla arasında kalan boşluğa saçım sıkışmasın çok acır şimdi gece gece :) kafamı yavaşça geriye yasladığımda tam olarak balkon korkuluğuna oturması beni çok mutlu etti kafam bu şekilde rahat durursa, boynum tutulana kadar gökyüzünü izleyebilirdim. kayan onlarca yıldız görmek istiyorum ben, kayan olmasa da olur. yıldızlarla dolu olsun gökyüzü ben daha dikkatli baktıkça yeni yeni yıldızlar göreyim. biraz önce o orda değildi diyeyim kendi içimden.
kafamı koyduğum ilk anda nerdeyse gördüğüm tüm gökyüzü alanını boydan boya geçen bir yıldız gördüm. arkasındaki iz o kadar belli ve uzundu ki onu gördüğümde hissettiğimi o güzelliği anlatamıyorum. birçok inanış var yıldız kayması için di mi dilek dilemek işin boş inanç kısmı gibi görünse de benim dileğimi tahmin etmek zor değil. hem adettendir, dilek söylenmez :) ikincisi o kadar parlak değildi ama ben dileğimi tuttum yine :) gökyüzünü izlemek ne kadar da güzel. şu an sen de gökyüzüne bakıyor olamazsın di mi? hayır olamazsın. yok yok olamazsın.
keşke burda gördüğümden daha fazlasını görebileceğim bir yerde olsam diye de düşündüm. ıssız bir yerin ortasında yaşıyor olsam. okyanusta bir ada, asya bozkırları, orta afrika, grönland... gökyüzü istiyorum ben.
birkaç kayan yıldız sonra ben mi göremez oldum yoksa hepsi bir anda yok mu oldu. sadece sabit gökyüzü vardı önümde duran. umutsuzluk çöktü birden, yatayım artık ben di mi? zaten bu güzellik ne kadar daha sürecekti ki? dıştan ufak görünse de derin bir geçiriş ve sonra yatmaya gittim. yok ben kesin herşeyi geride bırakıp gitmeliyim. bu şekilde ne kadar daha devam edebilirim? gitmek belki de bir sembol benim için. içimdeki bu sıkıntıyı atlatmanın sembolü. hem nereye gidebilirim ki? geride bırakacağım hiç mi insan yok? onlar aynı şeyi bana yapmış olsalardıi affeder miydim onları? ama ben süt dökmüş kedi gibi başım önde af diliyorum işte. sorun değil nasıl göründüğüm veya ne kadar rezil olduğum artık.
yanında olup da bu şekilde konuşamamak ne kadar zor. her cümleni kurarken seçme kelimeler kullanmak zorunda olmak. düşündüğünü söyleyememek. aklından geçenle söylediklerin bir değil ki! yalan söylüyorum sanki her cümlemde. anne veya babasını kaybetmiş bi arkadaşının yanındayken anne veya babanın geçtiği kelimeleri kullanamazsın ya da onları hatırlatabilecek her türlü cümleyi kurmaktan uzak durursun. artık o insan için belirlediğin yasak kelimeler vardır. işte benimki de bunun değişik bir versiyonu. ikisi de acı veriyor insana.
bunları okuyup okumadığını bilmiyorum ama iyi ya da kötü bir son olduğu gün gelse de artık ben de kayan yıldızlardan başka dilekler dilesem.. diler miydim acaba?

Pazartesi, Temmuz 03, 2006
Kategoriler: Yazan Çizen: eroy