bilmiyorum yaa... cidden anlayamıyorum da. neden sorusuna doğru dürüst bi cevap bulamıyorum. neden, neden bi sorusuna bi cevap bulamıyorum.. onu da bilmiyorum. cidden bilmiyorum. şaka filan değil yani. yaptığım herşey şaka gibi değil mi? neden bunu böyle yapıyorsun, sen neden böylesin,.. ya hep sorular ve ben bu sorulara bir cevap veremezken. çevremdeki herkes bana istemediğim kadar cevap veriyor. artık her sorumun onlarca cevabı var. hatta sormadıklarımın bile cevabı var. 22 dakikada çözülebilecek biriyim ben. ahaha.. dizi gibi yazınca farkettim. saçma sapan bir sürü şey ve hepsi kısa bir film gibi. çakmak 700 derece sıcaklık verir bu arada. alakası yok ama söylemek istedim. ilk duyduğumda ben de şaşırmıştım. şaşıracak çok şey var da işte neyse..
herşeyin hep ters gitmesi değil aslında olay. herşeyin ters götürülmesi ya da gitmesine izin verilmesi. neden böyle veya nasıl başladı sormak gereksiz olur çünkü bilmiyorum. bilmediğim, cevaplayamadığım bir sürü soru var demiştim di mi. ama bir çok da cevap. ben cevapları eşleştiremiyorum sorularla. tersinden gitmek, en az düzden gitmek kadar zor. herşey gibi bu da garip.
asla olmayan şeyler.. ya da öyle olmadı. ingilizce okunuşu bulurken kullandığımız bir yöntemdi di mi. kulağa hoş gelmiyorsa kesin yanlıştır. amma da çok yanlış var. 4 yanlış 1 doğruyu götürüyodu ve net sayısı çoktan eksilere indi bile. 88 tane doğru yapsam karşında tek bir yanlış hepsini nasıl götürür? bu da gerçek hayattaki sınavla kağıt üstündeki sınavın farkı olsun canım.. teori ile pratik arasında bir farkı olmalı. okunuşları farklı bi kere kesin bişey olmalı fark olarak. eşanlamlı kelimelerin varlığı bu söylediğimle ters düşüyor biliyorum ama söylediğim herşeyin doğru olamayacağı gerçeğini de unutan varsa hatırlatayım şimdiden.
21 dakikam daha var. bitene kadar kullanmak istiyorum. aslında daha mantıklı şeyler yapıp bu süreyi canımın istediği kadara uzatabilirim ama üşengeç olmak sanırım pek bi kolay geldi bana. çok içince parmak uçlarımın uyuşmasını da kan dolaşımının yavaşlasına bağlıyorum. aslında ilk andan beri bağlamıştım ama hiç bahsetmemiştim. bahsetmediğim çok şey var. var ama bi anda dökülebilir hepsi.. dökülebilir diyorum ama kesinlikle biliyorum ki dökülmez. dökülmesi biraz saçma olur herşeyi hatırlayabilirsin ama biraz yaklaşman gerek önce. önce öndeki rafları okumalı sonra arkada kalanlara yaklaşırsın. yavaş yavaş, veya sadece göz gezdirerek.. seçim okuyanın tabii. okuduğunu anlamak da . aslında yazanın da biraz düzgün yazması gerçeğini göz ardı etmek ve tamamen anlaşılmayı beklemek bencilliğin elinde flama taşıyanı olur. biliyorum. bana tekrar üstelemeyin. farkındayım herşeyin aslında ama bi gıdım yerimden oynamak istemiyorum. istiyorum ama olmuyor. oluyor ama istemiyorum. ya da vs. vs. vs. işte.. bazen sıkılıp gidesi geliyor insanın benden.
oyy yaa.. çok şey istiyorum biliyorum.. herşeyin bitmesi yakındır. bunu görebiliyorum. bilince kabullenmek daha kolay. yok öyle olmayacaktı ama tekrar dönüp düzeltemem sanırım. (14 dakika.. )
güzel bir sonla bitiremeyeceğimi anladım çünkü giderek daha da garip oluyor yazdıklarım.. öyle yaa her düşüşün bir çıkışı vardır felsefesi.. yok yok bugün geçici başlangıç yapamayacak kadar sıkkınım. yorgun değilim ama istemiyorum işte. umutsuzca gitmek bi şekilde rutine binmiş, inmiyor. çokça seven arkadaşlarım var yaa. her gördüğünde bi şekilde yardım etmek isteyen. gece gündüz farketmeden arayıp konuşan. teşekkürler demek istemiştim ne zamandır.
bitiyor artık.. bi son vermek gerek. tamam.
bitti.

Pazartesi, Nisan 30, 2007
Kategoriler: Yazan Çizen: eroy