yarışın ilk hayal kırıklığı motor yanmış ve biz şu an ne yapabiliriz diye kara kara düşünüyoruz. zira yarış koşulları ve hesaplar birbirine uymuyordu ve biz bunu yarış için geldiğimiz ankara' da farkediyorduk. gece yarısı operasyonlarımız ve uykusuz gecelerimiz böylece başlıyordu. bizim atölyemizde zaten ışık hiç sönmüyordu ve günde 3 saatten fazla uyumak birçoğumuz için lükstü. ankaraya gece yarısı gelmiştik. pazartesi gününü salıya bağlayan geceyi devlet yurdunda geçirdim. benim için çok farklı bi deneyim oldu. hep merak ettiğim yurt hayatını da görmüş oldum ama aslında hiçbişey dışardan görüldüğü gibi değildi.
bi kere odalarda priz yok! 22. yy' a mı ne girdik odalarda priz yok. 8 kişilik oda kardeşim. nasıl komün bir yaşam tarzı. ama şu var tuvalet ve duşlar çok güzel ve temiz. sonradan günde 2-3 kez duş alıp sadece onun verdiği rahatlıkla ayakta kalacağımızı belirteyim. odalarda priz yoktu. internet sadece yemekhanenin orda bi cafe' de vardı ve ben bunlar için fazla üşengeç bir yapıdaydım. salı günü teknik kontrole son anda yetişecek aracımız için çalışma o gecenin sabahında başlamıştı bile.
bizim imkanlarımız sponsorlarımızdan dolayı bir hayli fazlaydı. sponsorlarımıza bir kez daha teşekkür ediyoruz bizi destekledikleri için. EMO (Elektrik Mühendisleri Odası) bize desteğini fazlasıyla gösterdi ve bizim son yaşadıklarımız bize verilen bu desteği kara çıkarma olasılığımızdan kaynaklanıyordu. toplamda 130.000 ytl' den fazla bir para harcanmıştı. bu de türkiye ve dünyada iyi bir paraydı.
ışığımız hiç sönmedi ama son ana kadar hep bööle düşük voltajdaki gibi gitti geldi ama sonunda parladı hep.
herkesin aracı etrafta tur atıyor ama bizimki çadırından çıkmıyor. bu 4 gün devam etti. sıralama turlarında attığımız 3 turun dışında biz piste hiç çıkmadık yarış için.
ve yarıfinal gelmişti.. şimdi herşey yolundaydı aracımız yarı kapasitesinde çalışıyordu ama bu bile ordaki tüm arabalardan daha iyiydi.
çadırdan çıkmak için hazırlanırken jüri geldi. yarış öncesi kontrolleri yapmak için. ne oldu nasıl oldu bilmiyoruz ama kontrol ederken bir anda araba durdu ve artık çalışmamaya başladı. işte yaşadığımız en büyük hayal kırıklığı o andı. yarışa çıkamıyorduk fazladan süre talep ettik. uğraştık koşturduk. ve bu anları amatör video şeklinde çadırın üst köşesine yerleştirdiğim kamera kaydetti. 1 saatlik bir çaba ve sonunda olmuyor diye bırakmak.. herkesin yüzünde bir hayal kırıklığı tamam gidin dinlenin dediler bize ankamall' a gidip birşeyler yedik ne oldu nasıl böyle bişey oldu diye tartıştık sürekli. EMO başkanı tribündeydi ve arabanın çıkmayacağını duyunca anlayışla karşılaması da güzeldi. yani bilmiyorum çok farklı tepkiler verilebilirdi.
yarı finalde elenenler için ANOK kupası vardı. tüm gece onun için çalıştılar ve sabah 11' deki yarış için tüm gece uğraştıktan sonra sabah 8' de kendiliğinde çalıştı araba.
ayrı bi parantez açmak istiyorum. artık kendi kişiliğine sahip olduğuna kesin bir şekilde inandığımız bir canlı gibi. nası şerefsiz nası şerefsiz bir bilseniz. sadece yarış zamanı yola çıkıyor. işine gelince çalışıyor. nasıl aheste gidiyor ben nasıl arabayım havasında dolaşıyor. bigün tekmeyi basacaz ama şimdilik yegane hidra' mız bizim. seviyoruz onu :)
ANOK kupası için piste çıktığımızda 5. günde ilk defa yarışacaktık. heyecanımız vardı. yarış başlar başlamaz. sakarya' nın 22 numarasıyla bizim hidra arasında geçecek bir yarış olduğu belliydi. son turlara kadar hep öndeydik son bikaç tura girerken bi kez geriye düştüğümüzde acaba mı? dedik. ama damalı bayrağı ilk gören biz olduk ve sevincimiz bir hayli fazlaydı :)
ANOK' u alan finale girsin tezahüratlarımız da vardı ve ilk defa bunun için başvuran itü bile bizim katılmamız için itiraz dilekçesi veriyordu. orda bayağı bi entrika dolu anlar yaşadık. tüm takımlar bize itiraz ediyordu. ama gece hidrofıstık takımındakilerin de olduğu bir yerde beraber eğlendik. fotoğraf bile çektirdik dans ederken. ya birisinin de mailini msn' nini alamadım ki istiyim fotoları. aslında bi güzel kız vardı da neyse :P bi daa ne zaman görürüm ki ben onu olmuştu :)
ama bi kupa daa alsaydık iki farklı yarışta kupa alan ilk ve tek takım olacaktık :) ama şu da var hidrojenli araba yarışlarında verilen ilk kupayı biz aldık ehehehe ilklerin takımıyız :)
finalde heyecanlıydık. ama gördük ki boğaziçi' nin arabası buhar ile başetmemiz imkansızdı. 2. liği kabullenmiştik son 4 tura giriyorduk ve ben o sırada trt 1' deki bi programa konuşuyordum 2. liği de almak isriyoruz bu bize şu an yeter diye ama o turu tamamlayamadan duran aracımıza bi müdahele yapamıyorduk. telsiz iyi çalışmıyordu ve biz sadece uzaktan bakıyorduk. sonra bi an çalıştı telsiz ve tekrar aracı nasıl çalıştıracağını anlattık damalı bayrağı geçerken 6. ydık.
ama tüm bunlar bize inanılmaz bi tecrübe oldu. çok şey öğrendik. artık deneyimli bir ekibiz ve yeni kaynaklar bulup shell eco marathon' da ciddi bir derece yapmak için çalışmaya başlıycaz 15 günlük bi tatil arasından sonra. bunu yapabilecek kapasitedeyiz bunu biliyoruz. hem bi kere ben de acayip çalışıcam bu sene :) fransa bekle bizi :) ve tabii ki seneye bu kupayı kimselere bırakmayız.
ankara' dan da bahsetmeden geçmeyeyim. ya ne kadar büyük bir şehirmiş. yollar çok geniş yani en dar yol 15 metreden başlıyor nerdeyse :) çok fazla üst geçit var ki onlar olmasa geçmek imkansız şehir içinde bile arabalar acayip hızlı. tüm binalar yükse kardeşim. her binanın üstünde bi isim var :) aslında benim çok sevdiğim bi tarz kocaman binalar ve boş sokaklar :) bi de hep haberlerde gördüğümüz o ünlü bakanlıklar genel kurmay başkanlığı filan. önünden geçerken bi heycan olduk. ama en kötü görünün ve izbelik adalet bakanlığı binasındaydı bu da bizim adalete bakış açımızı fazlasıyla gösteriyordu.
bu gece 23:30 da yola çıkıyoruz oky ile değişik bir maceraya atılıyoruz. orda internet filan olmaz belki. şimdiden hoşçakalın. görüşürüz..

Cuma, Ağustos 03, 2007
Kategoriler: Yazan Çizen: eroy