derin bir nefes ver... sonra bir nefes daha.. bazen insanın eli titrer, gözleri yaşarır, boğazı düğümlenir ne hissedeceğini bilemez. kendisini herşeyden herkesten uzak hisseder hiçbirşeyden tat alamaz, gözleri dolduğundan dünyayı farklı görür artık. herşey, herkes, heryer buğuludur, silüetler geçer, kendi düşüncelerinin sesinde boğulduğundan hiç kimseyi duyamaz. tüm algıları kapanır, sadece duygular kaplar heryeri dayanılmaz bir kötülük herşeyin üstüne çökmüş, kendisinin üstüne çökmüş. bırakmıyor.. lanetliyorsun bu kötülüğü her seferinde ama sanki bundan güç alıyormuşçasına daha da üstüne çöküyor. nefret ve aşk sanki birbirinden farkı yok ikisi bir olmuş üstüne geliyor. aşk daha önce gözüne göründüğü o pembelikten, o tatlı kokusundan, tadından, seni okşayışından uzak, geçmişteki her öpücüğün dudaklarında bıraktığı o tat artık yüzüne tokat gibi geliyor. acıtıyor. hiç bitmeyen bu acıların içinde daha ne kadar dayanabilirsin? neden diğer insanlardan kaçıyor sana uzanan ellere, açılan kalplere uzak duruyorsun? bu ürkeklik, bu korkuneden? ne kadar daha buna katlanabilir ne kadar daha bekleyebilirsin? aslında beklemek değil de asla gelmeyeceğini bilmek seni sıkan, ağlatan, hayattan koparan. aslında o kadar da çok sevmediğini biliyorsun kendin de. ama... ama işte...

Cuma, Ekim 05, 2007
Kategoriler: Deleted Scenes. Yazan Çizen: eroy