Değişime karşı değilim. Aksine statik, yerinde sayan şeyleri de pek bi hoşnutsuzlukla karşılarım. Ama kendimin bu değişmezliğine birşey yapamıyorum. Tüm amerikan filmlerinde dedikleri gibi ironik birşey değil mi? Bu haftaki şarkı tamamen kişisel.

Gülmeyen bir surat olmadığımı biliyoruz. Zira yüzyüze karşılaştığımız dostlarımız pek bir nerde blogtaki eroy nerde karşımdaki diyor bazen ama zaten ben biraz da tuhafım biliyorsunuz. Yarım kalmış bir fıkra gibi sonumu bekliyorum.. Sonunda çok da gülebiliriz berbat birşeymiş de diyebiliriz değil mi.

Değişmem bundan sonraaa beeeeenn ee ennn... Bunu isteyip istemediğimden de emin değilim. Ama ben içimde bir başkayım. Gerçekten öyle.. Ömür boyu yastayım.. Kim için mi? Sanıyor musunuz ki kaybedilen bir aşktan ötürüdür bu yas. Hayır bu kaybolan kendime olan yasım.. Tüm bu boşluk, tüm bu saçma sapanlık elimi tutmaktan vazgeçen yüzünü göremediğim biri için değil.. Aynaya baktığımda göremediğim kendim için. Değişmeeemm ben demiştim değil mi? Ama değişmişim ki eski ve yeni ayrımı yapıyorum.. Bir yanlışlık var sanırım. Evet... Ben kusursuz bir hatayım...

Yıpranmış bir inanç gibi duyguların değişmesi, aşkın nefrete, sevincin nefrete, sarhoşluğun ayyaşlığa dönüşmesi gibi.. Bundan sonra değişmem mi ben? Herşey değişebilir..

Ben kendime bir cezayım aslında.. Kesinlikle öyle. Değişmeeemm bundan sonra beeenn... Kendimi de sevmiyor değilim. Kusursuz bir hata... Bunu seviyorum ben :)

Herkese iyi bir hafta diliyorum...