neden hep ben diyene kadar acaba neden olmasın deseydim ya da bunun farkına varmanın uygulamadıktan sonra bir anlam ifade etmediğini bilseydim veya hep keşke diyenlere verdiğim nasihatleri keşke ben de uygulayabilseydim belki de bunların tümünü biliyor olmanın verdiği rehavet yerine keşfetmeye çalışmanın heyecanına sahip olsaydım aslında bunları yazmanın benim için olağan olduğunun farkındalığına erişmek için pek de bir zaman geçtiğinin farkına vardım ama yarın yeni birgün ama benim için yarına daha çok var çünkü geceleri gündüz gibi yaşamaya giderek daha da alışıyorum o yüzden ki gündüzleri rüya görüp geceleri tek başıma hayatıma devam ediyorum biliyorum ki aslında içimdekileri tam olarak anlatacağım bir yazının eşiğindeyim yani belki de son yazı olacak sonrası için birşeyler söylemek pek de uygun olmaz belirsizlikleri açıklamak zor olsa da kendi içinde belli bir düzeni barındıran karışıklıklara sahip biri olarak aslında esas karışıklık herşeyin bir düzene oturması mı oluyor o zaman hiç bir noktalama işareti kullanmadım farkındaysanız şu ana kadar çünkü ben şu an konuşuyorum ve aradaki hiçbir düzen işaretine ayıracak vaktim yok yazdıklarım tam olarak olmasa da beni yansıtıyor ve ben herşeyimi ortaya koyuyorum buradaki noktalama işaretlerini siz kendi zihninizde koyup benim hakkımdaki fikirlerinizi yaratıyorsunuz insan yaratılmış olmanın altında o kadar eziliyor ki tüm hayatını tanrının yaratıcılığına ulaşabilmek için harcıyor durun bak aklıma çok güzel birşey geldi ama şu an onu da yazamıycam ben bitiyorum ya keşke uyuyan insanlar için yarın şu an benim gibi geceyi yaşayanlar için de bugün olsa da ben de hissettiklerimin acaba mutluluğa dönüşüp dönüşemeyeceğini görebilsem ya neden böyle oluyor ki anlamıyorum halbuki hayatın her anını güzel geçirmek için fazlasıyla potansiyelim var ama bunu paylaşabileceğim insan bulamıyorum etrafımda o yüzden olmuyor aradığım insanları bulmak için de birşeyler yapmıyorum ama var olan arkadaşlarımı da çok seviyorum ama tanıdığım neredeyse herkes gibi onlar da beni anlamıyor o kadar anlaşılmaz oldum ki sanırım yakında oky bile beni anlamayacak geçen haftaya dair yazmak isteyip de yazamadığım bir sürü şey var ama onlar da bir başka yazıya kalıyor parmak uçlarımın uyuşacağı anları iple çeker oldum ve biryerlerden başlamazsam herşey hiç olmadığı kadar berbat olacak ama bir yandan da çok farklı şeylerin olmak üzere olması çok güzel yani öyle bir yerdeyim ki yeni bir çağın başlangıcı diyesim geliyor ama bu söz de çok şey olur hani nasıl olur desem hah buldum çok nil karaibrahimgil in hitap ettiği o kendi içine kapalı herkesin dalga geçtiği hep birgün ben hepinizi geçicem işte artık başlıyorum diyen topluluk mensubu birinin demesi gibi olur ama ben bunu kabullenemeycek kadar kendime güveniyorum ve geçmişe bakıp kendime kızıyorum ama sanki şimdiki zaman geçmiş zamanın tekrarından ibaret olmayacakmış gibi neden olmasın hep birşeyler eksik gibi geliyor o yüzden olmuyor hiçbirşeye kendini tam olarak verememekle ilgili sadece eşik değerini aşmayı bekleyen bir sinir impulsu gibi dur bak neler olacak demekten başka birşey yapmamak çok kötü bişey ya onca beklentiye bir türlü cevap verememek ne kadar da hayakırılığı bir insanım di mi hiç anlaşılacak gibi yazmıyorum di mi ama anlaşılamayacak kadar da karmaşık biri değilim evet değilim şans verilse bunu fazlasıyla kanıtlayabilirim ama bunun üzerinde daha fazla konuşmak da iyice artık saçmalamak olur neyse ben kendimi çözeceğim ana yaklaştıkça sonun bir kez daha yeni bir başlangıca açılacağını umuyorum herşeyin düzeleceği bir anın hayaliyle uyumak istiyorum herkese iyi geceler tatlı rüyalar ve iyi şanslar

Salı, Mart 13, 2007
Kategoriler: Yazan Çizen: eroy