meraba sevgili Live 4 it! severler. bu haftanın klibi gary jules - mad world. bildğiniz üzere donnie darko' nun soundtrack' i olan bu şarkı gibi hayatı sorgulayan ve onun kötü yönlerini gösteren, onun içinde aşktan başka acıların da olduğunu gösteren şarkılar, günümüzün sorunlu küçük çocuklarına pis bi zevk veriyor di mi. o kadar çok acı çekiyoruz ki bundan zevk alıyoruz. hissettiğimiz tüm kötü duygular içimizi yakıyor, beynimiz düşünmenin sınırlarını zorluyor. ve sonunda içimizdeki acıyı kendimizi yavaş yavaş öldürerek içimizden atmaya çalışıyoruz. ah biz sorunlu küçük çocuklar yok muyuz biz. ölümden bile korkmuyoruz di mi. aslında hepimizi korkutan hiç ölmemek..
yaşadığımız hayat aslında bize bunları hissetmeyi mecbur kılıyor. çünkü ancak düşüncelerimizde bugün içinde bulunduğumuz dünyanın ardını görebilirsek çektiğimizin aslında acı değil uyanış olduğunu anlarız. çünkü biz aslında acı çeken insanlar için üzülüyoruz. ben hayatları kötü giden insanları gördüğümde onlar için üzülürken, hayattan bunun intikamını almanın tek yolunun bize verdiği acıların aslında bizi hiç üzemeyeceğini yaşattığı herşeyin geçici olduğunu ve gücümüzün yanında onunkinin bir hiç olduğunu göstermek.
sorunlu olmak mı yoksa yanlışın farkına varmak mı yaşadığım. bilmiyorum. zaten eski kız arkadaşım beni bu yüzden terketmedi mi :) sorunlusun dedi :) aslında ben diğer insanların yaşadıklarını gördüğümü ona anlatmaya çalışıyordum.
ama ne oluyor biliyor musun blog. ben kendimi görüyorum sanki. sadece önsözü yazılmış bir hikayeye giriş yapabilirmişim gibi geliyor. ya da kendimi kandırıyorum. zihnimin bana oyunlarından biri daha mı bu. hayır olmasın. en azından benim bir parçam bana ihanet etmesin. ama yaşadıklarımı kolayca anlatabilirken, hissettiklerimi burda anlatabilirken, başkalarının hislerini görebilirken bunu yapamıyorsam birine karşı o zaman zihnimin de ötesine geçen birşeyler var olmuş oluyor. düşünceleri gölgeleyen tekşeyin duygu olduğunu umarım biliyorsundur blog.
heyecan hissetmek bu. ne yapacağını bilememek ve o yüzden sadece düşünmek ne yapacağını. uygulayamamak ayrıca. erken demiş miydim blog? yoo sadece önsöz diyerek bunu ima etmiştim. bazen çok dolaylı yoldan örneklerle konuşuyorum ondan sonra hiç kimse aslında ne demek istediğimi anlayamıyor. anlaşılması güç bir insanım, sorunlu biri :)
ama aslında o kadar da kötü değil be blog. yani ben mühendislik okuyorum ama imkanım olsaydı sosyoloji veya psikoloji okurdum ya da ressam olurdum :) evet resime karşı ilgi ve köreldiğini düşündüğüm bir yeteneğim var. resim çizemedikçe, fotoğraf çekmeye başladım aslında photoshop kullanmamın sebebi tamamen bu. resim yapamadığım için orda yaptıklarımla kendimden birşeyleri ekleyip kendimi tatmin etmek. ya ben sizi aslında bu yazıda daha da uzun tutmak istiyorum. zihnim ve ellerim açıldı tekrar. geceleri koşmak yeniden alışkanlığım oldu. ve hiç olmadığı kadar çok fırsatım var bir şekilde hayata karşı güçlü olmak için herşeyin yoldan çıkmasına sebep olan biriydi ama yine tüm bunların tekrar düzene girmesini sağlayan da başka biri aslında. ne biliyim ya normal olmak bence de iyi bişey değil ben sorunluyum belki ama hayattan zevk alıyorum. onun da eksik yönlerini gördüğüm için ben kendimi ondan daha güçlü hissediyorum. ve ben aslında kendim gibi birini uzun zamandır görmek istediğim için hep birşeyler arıyordum.