bu haftanın klibi şebnem ferah - perdeler. içindeki tüm şarkıları sevdiğim ilk ve tek albümünden geliyor. umut hep olmalı. ve benim kalın perdelerim şu an ardına kadar kapalı. sabah uyandığımda o kalın perdelerimi açıcam ve artık o perdeler hiç kapanmayacak. ya da ben şu an kendimi kandırıyorumdur. bilmiyorum ya o kadar sert bi darbe vurdun ki bana, bu beni o kadar küçük parçalara ayırıp dağıttı ki ben hepsini toplayamıyorum. birini birleştirmeye çalışırken öbürü tekrar yerinden kayıyor. ben bunu tek başıma yapamıycam sanırım.
yüzüklerin efendisi II - iki kule' de miğfer dibine sığınan theoden her yanı karanlık sardığında umutsuzluğu anlatan bi şiiri vardı. ve sonu how did it come to this? (nasıl bu hale geldi?) diyordu. ben de kendime bunu soruyorum. bilmiyorum ya her yer karanlık şu an umarım bu perdelerimin ardında güneş vardır. beni kurtarmaya gelecek gandalf yok. ben hiç bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum. bi insana yapılacak en büyük kötülük onun umudunu elinden almak olsa gerek.