meraba blog, an be an geçmiş bu anlar saniyeleri oluşturmuş, saniyeler dakikalara, dakikalar, saatlere dönüşmüş bun saatlerin 24 tanesinin toplamı 1 günü meydana getirmiş günler günleri kovalayıp 7 tanesini yakalayınca bir haftayız artık biz demeden ben yazmaya karar verdim :)
üstümde bir lanet mi desem, kötü şans mı yoksa talihsiz serüvenler dizisi mi ama bazen de garip bi güç diyesim geliyor. en iyisi ben yazayım sen karar ver blog.
ilk kez abi bak üstümde bi kötü şans mıdır nedir bööle bi gariplik var dediğimde inanmamıştı arkadaş. ama o gün durup dururken cep telefonunun camı kırıldı ki ondan sonra bana bi bakıp tamam inandım artık sana dedi. ordan toplantıya gittiğimizde yine bak o suyu üstüne dökeceksin benden uzak durun dediğimde inanmayan, gülüp geçen arkadaş üstüne suyu döktüğünde sanırım bazı şeylerle asla dalga geçmemek gerektiğini anlamıştır :)
ehehe ama en güzeli de sevgili cansu' nun başına gelenlerdi :) bunalımlı yazarlar olarak bir cumartesi gecesini dışarıda geçirelim dedik ki son zamanlarda bu kadar içmemiş ve de eğlenmemiştim :) (bak o günden bi türlü bahsedemedim blogcum neyse bi dahaki seferi anlatırım belki daha kalabalık oluruz o zaman ;P) ona bak böyle böyle bi durum var oyy nerelere gidem nerelere kaçam :P diye ağıtlar yakarken o da inanmadı bana başta. hatta güldü geçti. ama taa ki garson vodka, şarap, likör taşıyan tepsiyi yanlışlıkla kafasından aşağı boşaltana kadar :) o da inanmıştır artık. di mi kuzum :))
ya da kötü şansa örnek dersen. babamla dalga geçiyodum :) (hayırsız evlat misali :P yok ama sadece şakalaşıyoduk:) ) o sırada sözümü bitirdiğim anda 2,5 litrelik kolayı yere düşürdüm ve o sallantıyla patlayan şampanya misali tüm salona saatte 250 km hızla kola fışkırdı :) gittim baba beni affet dedim :P sonra kola kapağına baktığımda 1 lt bedava kazandığımı gördüm döktüğüm kadarını kazanmıştım oley :P lakin tekrar ağzımı açıp bişeyler söylediğimde bu kez de tepsideki tabağı düşürüp kırdım. salon kola ve küçük mısır taneleriyle doldu :) ben de babama gidip dizlerine kapandım :P evde her bi seste eray yine neyi kırdın diye seslenmeye başladılar :) allah' ım sana geliyorum sanırım demedim değil :P
günler böyle geçiyordu blog. ben kendimle savaştıkça kötü şans hem bana eziyet ediyor hem de kendine inanmayanları bi şekilde cezalandırıyordu. bak mesela benim yiyeceğim küçük poğçayı adam geldi pat diye aldı. ben daha arkamı döndüğümde dışarı bakarken adam yiyemedi poğçayı ve neredeyse boğuluyordu. cep telefonunun camı kırılan arkadaşımın artık kesinlikle bana inanan ve gülen bakışları vardı artık çünkü daha nasıl kanıtlayayım di mi :P ben de o sırada camdan, uzaklara bakıyodum canım :) olacakları biliyodum ve bununla yaşayabilirim sanırım diyerek :) tamam seni kabul ediyorum dediğim zaman aslında herşeyden kurtulmak için en büyük adımı atıyordum eroy's smirking revenge gibi birşey bu sanırım. sonra bilmiyorum bir anda hiç tanımadığınız biriyle karşılaşıyorsunuz. sanki benim kendimi tekrar iyi hissetmem için onu kabul eder etmez bir anda ekranda belirmesi.
gördüğün gibi blog. sen karar ver buna artık çünkü ben artık gidiyorum. görüşmek üzere..

Cumartesi, Şubat 24, 2007
Kategoriler: Yazan Çizen: eroy