Tek istediğim sigaranın yanında bir fincan kahveydi ve huyum kurusun ki o fincanları çok severim ve bir başka huyum daha kurusun ki kafama koydum mu illa ki yapmak isterim ve kaderin cilvesi ki fincan onca tabak yığının tam da merkezinde, kurumasını dilediğim huylarımın dürtmesiyle almaya çalıştığım fincanı, tabakların arasından alırken diğer tabak, çanak,.. gibi mutfak eşyalarının hepsinin birden "who let the dogs out? who? who?" şeklinde yerlere saçılmasına ne gerek vardı. Ne gerek vardı onca şangırtı, patırtı, kabumm, abovv,.. gibi gecenin bir yarısı hiç de hoş olmayan hatta günün herhangi bir anında hatta ve hatta hayatın herhangi bir döneminde hoş karşılanmayacak seslere? Neden ben ha? Neden ben?

Eskiden böyle gençken zile basıp kaçardık şu anla bir alakası yok ama aklıma geldi işte..

Çarşamba, Eylül 24, 2008
Kategoriler: Günlük, Kişisel, Psikoloji. Yazan Çizen: eroy